آیت الله العظمی جوادی آملی:

شما مي‌بينيد مفاخر ايران يكي ابوريحان بيروني است، اين ابوريحان بيروني وصيّت كرده است آبي را كه براي شستشو و غسل بدنم گرم مي‌كنيد، هيزم ديگر نياوريد از همين براده‌ ها باشد كه من ذخيره كردم. عرض كردند اين براده‌ ها چيست؟ فرمود آن وقتي كه من دست به قلم بردم تا اكنون كه در آستانه مرگ هستم ـ آن روزها قلم، قلم ني بود و ديگر قلم‌هاي فلزي نبود ـ هر قلمي كه من تراشيدم اين براده‌ها را جمع كردم که يك جا بماند و در انبار محفوظ باشد تا با اين براده آب گرم كنند و مرا با آن غسل دهند كه من از بركت اين قلم در آن‌جا نجات پيدا كنم، اين كار بزرگان ما بود و اين شده ابوريحان! اينها هزار سال و هزار و چند سال مي‌مانند! اينها نه امام بودند و نه امامزاده، ما هم مي‌توانيم اين‌چنين باشيم.

درس اخلاق 94/2/31